Raften!

Na een paar dagen buiten de stad vallen het lawaai, de stank, de drukte, de totale idiotie van Kathmandu weer over me heen. Ik hou van deze stad maar wat een belachelijke chaos is het toch. Auto’s, motoren, fietsers, koeien, honden, mensen, apen krioelen door elkaar heen in de straten en op de stoepen. Tussendoor proberen verkopers hun waren aan te prijzen, in een zijstraatje is een vechtpartij, verderop een ongeluk, langs de weg een feestpartij met dansende vrouwen in rode sari’s. Meisjes op stoep springen weg voor een paar vechtende apen.

De twee dagen raften, met tussendoor kamperen op langs de rivier, liepen natuurlijk anders dan gepland, want this is Nepal. De rivier staat te hoog zo aan het eind van de regentijd, en kan dus maar voor een gedeelte bevaren worden. We hebben daarom twee dagen hetzelfde stuk geraft, en kregen tussendoor een overnachting in the last resort. Daar wilde ik al heel lang heen dus dat was mazzel. En o wat is het er mooi. We sliepen in ruime luxe tenten, met bedden erin, met echt, echt heel goede matrassen. De grootste attracties van the last resort zijn de bungee jump en de bungee swing. Nee, ik heb niet gesprongen. Ik heb wel gekeken hoe anderen zich van de brug omlaag stortten richting de rivier die 150 meter lager ligt. Om op het laatste moment aan het elastiek omhoog te veren. Of in een soort superschommel heen en weer te gaan. Best leuk volgens mij. Maar net een beetje te eng.

Raften is spannend genoeg voor mij, zeker op een grade 4+ rivier. Voor wie het niet weet: raften is met een rubberboot een rivier afzakken. De eerste dag waren we met 4 boten, en vaarden er 3 kajaks mee voor de veiligheid. Wij zaten in een raft met onze eigen club van 6 Nederlanders, aangevuld meet 1 Argentijn en een Nepalese raftinggids. Na uitgebreide veiligheidsinstructies gingen we de rivier op. Wauw. Raften is VET. Zeker op een zo wilde rivier. Niks geen gekabbel, doorpeddelen en af en toe stevig vasthouden. Door echt wit water, de raft maakte flinke sprongen. Met ons geweldige team sleepten we de raft overal doorheen. Stoer. Het ging supergoed, ons team was echt een team, met gids Amrit die opdrachten schreeuwde van achter in de boot, Gaston en Hidde die het tempo aangaven en de rest die stevig meepeddelde. In een van de andere boten ging het wat minder, er vielen als snel wat mensen uit. Die werden heel efficiënt weer binnenboord gehesen. En verder door het witte water. Na een flinke stroomversnelling zagen we een van de rafts achter ons ondersteboven liggen. De kajaks waren er al bij en hadden wat zwemmers aan hun bootjes hangen, en er klommen nog wat mensen op de raft. Een paar anderen lagen wat langer in het water, maar uiteindelijk werd iedereen eruit gevist, de raft gekeerd en kon ook die groep weer verder. Op een wat rustiger stuk rivier legden alle rafts aan. Er bleek toch nog een gewonde te zijn: een Nederlandse jongen had zijn schouder uit de kom. Hoofdgids Deepak heeft hem even onder handen genomen en de schouder keurig terug gezet. Verder maar weer, langs nog een lange en heftige stroomversnelling. En helaas, daar was het eindpunt al. Ik had nog uren in die raft verder willen gaan.

Met een open jeep gingen we naar the last resort. Staand in een open laadbak en zwaaiend naar de kinderen onderweg. Ook naar de volwassenen trouwens. We kwamen door Bharabise, waar Hans en ik vorig jaar heen zouden lopen. Op mijn lijstje van things to do in Nepal staat die trekking hoog genoteerd. In het resort is het heerlijk relaxed. Lekker eten, lekker drinken, lekker slapen. De volgende dag, na nog meer lekker eten, weer naar het beginpunt van de raft. Zonder Argentijn vandaag, maar wel met de eigen ploeg en dezelfde gids in een boot. Er ging nog 1 andere raft mee, en 2 kajaks. Amrit had inmiddels door dat wij wel van een beetje actie houden en stuurde de raft door de grootste stroomversnellingen. Het ging nog heftiger dan de dag ervoor. Lieve en Carlo zaten nu voorin, afgelost door Joyce. Zij peddelden als een gek en de rest deed lekker mee. Tegen het eind probeerde Amrit de raft nog te laten omklappen, ik viel bovenop Ilse, de raft stond op zijn kant maar we bleven nog net overeind. Wonderlijk genoeg viel er ook niemand uit de boot. Het is zo lekker spelen met zo’n raft als je zo’n goed team hebt. Alweer veel te snel waren we op het eindpunt. Nog even eten en terug naar de stad. Waar ik nu dus zit te wennen aan de herrie. En natuurlijk nagenieten van deze rafting experience. Ik wil nog een keer!
Maar eerst weer aan het werk. Ook leuk.