't is stil in Kathmandu

De afgelopen dagen werd het steeds stiller in Kathmandu. Vanaf zondag, geloof ik, is het dasain festival hier begonnen. Voor Hindoes is dasain het belangrijkste festival in het jaar. Heel veel mensen gaan terug naar hun dorp van herkomst, bussen en ook vliegtuigen zijn afgeladen. De stad raakt steeds leger en stiller. Meena, een kennis van me die bij het Orthopedisch ziekenhuis werkt, geniet erg van deze tijd: er zijn niet zoveel mensen en niet zoveel auto’s in de stad. Ik herken dat wel, ik blijf in de zomer ook graag thuis, genieten van de rust in de uitgestorven stad.

Gisteren ondervond ik ineens een nadeel van de stilte. Mijn stamrestaurant is al een paar dagen dicht, Hans heeft er nog niet kunnen eten. We zouden gisteren koken voor Martine en Lobsang en Pema. Lekker gadogado, heel toepasselijk. Maar geen groente te koop. Alle winkeltjes dicht. We hebben de hele wijk afgezocht maar niks gevonden. Nou ja, dan maar eten bestellen bij Nir, een ander restaurant vlakbij… Nee dus. Dicht. Uiteindelijk heeft Lobsang momo’s gehaald bij een stalletje op de hoek. Dat was wel open. Het smaakte prima overigens. Een dag eerder waren we bij double dorje terechtgekomen. Lekker eten, leuk restaurant, helaas konden ze de drukte (alle 20 stoelen bezet) niet aan.

Morgen wordt het nog stiller in Kathmandu, al vermoed ik dat er ook wel weer wat mensen terugkomen. Wij gaan dan weg met ons gevolg van gidsen, dragers, kok en keukenhulpen. We gaan naar Rolwaling, een gebied in het oosten van Nepal. Via een hoge pas komen we in de Kumbu, het Mount Everest gebied. Vanochtend hebben we de briefing gehad, met Lobsang en onze gids Sierra. Dawa, een van de dragers, Bhim de kok en de assistent gids waar ik de naam van ben vergeten schoven ook aan. Het werd al snel gezellig, mooi zo! Hans en ik zijn blij dat Bhim weer met ons meegaat. Met zijn positieve instelling weet hij altijd op het goede moment de humor in de groep te gooien. Hij is fijn gezelschap en kan lekker koken. We moeten wel echt op tijd terug zijn omdat Bhim in november vader wordt.

Morgen dus op stap. Weer een heel ander leven dan het stadse leven. Elke dag vroeg op, lopen en vroeg naar bed.De rust in. Morgen nog een dag in de bus, daarna zullen we dagenlang geen wiel tegenkomen. In de Kumbu zagen we een paar jaar geleden een jongetje een helikopter tekenen. Dat was het enige voertuig met wielen en een motor dat hij kende. Ik ben benieuwd naar de tocht, naar de groep, naar de kou en het afzien. Naar de hoge pas, naar het contrast tussen het rustige Rolwaling en de veel meer bezochte Kumbu. Maar ik weet zeker dat het Kathmandu nooit zo rustig zal zijn als in de verre valleien.