de winter is begonnen

Het is winter in Nepal. Dat is te merken aan de kortere dagen, hoewel ze niet zo kort zijn als in Nederland. Het is ook te merken aan de temperatuur: overdag kan het in het zonnetje nog een graad of 16 worden, 's nachts is het niet meer dan 5 graden. De extra dekens worden hier in het guesthouse met gulle hand uitgedeeld. Ook kan ik een kruik krijgen, of een electrisch kacheltje.
Aan dat laatste heb ik niet zoveel, omdat winter ook betekent dat er steeds minder stroom beschikbaar is. Het water dat tijdens de moesson is gevallen begint op te raken, en omdat de meeste energie door waterkracht wordt opgewekt is ook de stroom schaars aan het worden. Sinds maandag hebben we 6 uur per dag load shedding, oftewel geen stroom. Dat gaat via een schema en elke dag is er op andere uren geen stroom. In het guesthouse wordt de generator aangezet als er 's avonds geen stroom is, maar ook benzine is schaars op het moment, dus die generator kan ook niet altijd draaien. De load shediing zal steeds meer worden, tot er in maart nog maar 8 uur per dag stroom beschikbaar is. Ook het water zal nog schaarser worden, waardoor het guesthouse af een toe een tankwagen met water zal moeten laten komen.

Gelukkig wist Sinterklaas Kathmandu ook weer te vinden deze winter. Ik vierde het bij de woning van de Nederlandse consul op 4 december. Met bitterballen en sate, typisch Nederlands dus. Op 5 december had ik een sinterklaasontbijt met Martine en Lobsang en Pema, die hier wonen, en Ocky, die hier voor een paar weken is. Pema is nu bijna 3 en vond het helemaal geweldig, de spanning van de Sint, de kadootjes, de pepernoten en chocoladeletters. Het was supergezellig en ik heb nog nooit zo'n leuke sinterklaas gehad.

Dat het winter wordt is ook te zien aan de mensen die naar de stad komen. Boven in de bergen is het nu al erg koud, en veel mesen verlaten in de winter hun hooggelegen dorpen en komen naar de stad. Ze komen uit Dolpo, in het westen van Nepal, uit Mustang, uit de Khumbu. Allerlei verschillende bevolkingsgroepen vinden hun weg naar Boudha. Ook vanuit Tibet is er een stroom pelgirms op gang gekomen. Als ik 's ochtends mijn dagelijkse rondje rond de stoepa loop zie ik veel mensen in traditionele kleding. De mannen hebben een jas aan met superlange mouwen, bijna tot de grond. Vaak hebben ze maar een arm in hun mouw, de andere mouw zit onder hun oksel. Sommige mannen hebben turkooizen en robijnen in hun gevlochten haar. De vrouwen hebben gekleurde strengen wol in hun haar of dragen mutsen in allerlei vormen en kleuren. Velen kijken vol verwondering om zich heen naar de luxe, naar de jongeren in hun strakke spijkerbroekenen donsjacks, naar de stelletjes die soms, heel revolutionair, hand in hand lopen. Voor hen een complete cultuurshock.

Ook in het toerisme begint de winter. De hoeveelheid toeristen loopt terug nu het te koud is om de bergen in te gaan. Hier in het guesthouse is het nu nog wel volle bak met een groep westerse boedhisten in witte gewaden. Zij zijn van een bepaalde stroming in het boedhisme waar ik weinig van af weet. In andere guesthouses in de buurt zijn nu wel weer kamers te krijgen, op de top van het hoogseizoen zat alles vol.

Mijn seizoen loopt ook ten einde. Over 8 dagen stap in het vliegtuig terug naar Nederland. Ik kijk nu al met gemengde gevoelens naar het naderende afscheid. Ik heb, meer dan ooit, zin om Hans en mijn familie en vrienden in Nederland te zien. Ik heb zelfs zin om aan het werk te gaan, ik heb al contact gehad met mijn teamleider.
Maar mijn vrienden hier, mijn appartement met het prachtige uiticht, de kinderen van Maitri Griha en Swarga, de stoepa, Boudha, wil ik nog niet achter laten.

Gelukkig heb ik nog 8 dagen om van dat alles te genieten. Dus dat ga ik nu doen!