Nepal en Nederland: wat verschillen

Haha, gelijk valt de stroom uit. Dat is dus een verschil tussen Nepal en Nederland: elektriciteit, internet, stromend water, het is hier allemaal niet vanzelfsprekend. Als het er is, is dat fijn, maar soms is het er niet en zegt de Nepalees: ke garne, oftewel: wat kan je er aan doen. En daarmee kom ik nog een verschil tegen. In NL denken we nog wel eens dat we recht hebben op een goed en verzorgd bestaan. We hebben recht op een ziektekostenverzekering, en op een uitkering indien nodig, en op een regering die voor ons zorgt. Al is dat laatste nu niet meer het geval ;-)

Een nepalees gaat er van uit dat ie helemaal voor zichzelf moet zorgen, en voor z’n familie natuurlijk. Van politici kan je niets verwachten, tenminste, niets positiefs. Dat ze hun eigen zakken vullen, dat ze lucratieve reisjes naar het buitenland maken, dat ze hun familieleden goede baantjes geven waarmee ze veel geld verdienen voor weinig inspanning: dat kan je verwachten van politici. Maar dat iets doen voor jou als gewone man, nee, dat gaat te ver.

Dus zorgt ieder voor zich en de goden voor hen allen. Die goden worden vereerd met dagelijkse rituelen, maar ook met jaarlijks terugkerende festivals. Ik heb er al heel wat meegemaakt de laatste weken: Indra Jatra, Gaj Jatra, Teej. Oftewel het eren van Indra, het eren van de koe, en het vrouwenfestival. Binnenkort is het Dasain, het grootste en voor hindoes het belangrijkste festival van allemaal. Om eerlijk te zijn heb ik geen idee waar het om gaat, wat de betekenis is van Dasain. Wel weet ik dat de belangrijkste dag van dit festival de tika-dag is. Hele families komen bij elkaar om van de oudste vrouw hun tika, een stip op het voorhoofd, te ontvangen. Het gaat natuurlijk niet om deze rode vlek, maar om de zegening. '

De reden dat ik zo weinig van al deze feesten weet is dat ik nauwelijks hindoes tegenkom. Mijn collega’s van Maitri Griha zijn bijna allemaal boeddhistisch, en zij weten niet waar al die hindoe feesten over gaan. De didi, Chandrakala, is wel hindoe, en weet veel over alle festivals. Helaas spreekt zij weinig Engels, al heeft ze me wel duidelijk gemaakt dat voor haar Teej toch wel het belangrijkste festival is. Ook de staff van het Guesthouse bestaat voor een groot deel uit boeddhisten, hoewel niet allemaal. Volgens mij is het best bijzonder hier, zulke gemengde gezelschappen. Ik voel me er erg goed bij.

Boeddhisten hebben weer zo hun eigen feesten. In februari is het belangrijke Lhosar, als ik het goed begrepen heb het Nieuwjaar volgens de Tibetaanse kalender. Ik ga het navragen, en ik hou jullie op de hoogte. Het weerhoudt de boeddhisten er niet van om Dasain mee te vieren. Het is een soort kerstfeest: met de hele familie bij elkaar en lekker eten. Iedereen gaat naar zijn dorp van herkomst, de stad loopt leeg en ligt er stil en verlaten bij. Winkels zijn dicht, zelfs mijn stamrestaurant garden kitchen sluit voor 6 dagen. De officiële instanties zijn al helemaal niet te bereiken, en ik denk dat de tiende stemronde in het parlement voor de verkiezing van een nieuwe president ook pas na Dasain plaats zal vinden. Negen rondes waren niet genoeg, en niemand heeft veel hoop dat de tiende ronde wel wat op zal leveren.

Zo kom ik weer terug bij de politiek. Waar mensen geen vertrouwen in hebben. En dat is volgens mij een van de weinige overeenkomsten tussen Nederland en Nepal.

Hans en ik gaan op trekking in Dolpa, dus voorlopig houd ik me helemaal niet met politiek bezig. Ook niet met bloggen trouwens. En ook niet met bellen, mailen of andere moderne communicatiemiddelen. Over een maand zijn we weer terug.
Veel liefs,
Marcelin.