heerljk, het gewone leven is weer begonnen

Vandaag is het, net als de afgelopen dagen, een tikje mistig in Kathmandu. Dat betekent dat veel mensen ziekjes zijn, de mist maakt het grauw en koud. Gelukkig breekt in de loop van de dag de zon steeds weer door. De witte bergen achter de vallei zijn echter niet te zien.

Het gewone leven is hier weer begonnen. Na de vakantie van Dasain en Tihar volgde een staking vanwege de verkiezingen. De scholen gingen dicht, er reden geen bussen en nauwelijks taxi’s, veel winkels sloten hun deuren. Gelukkig werden de stakingen al snel gebroken, maar het bleef wat rustiger op straat dan anders. Er gingen her en eer wat bommen af, waardoor mensen zich gedeisd hielden. Rondom de verkiezingen was er een extra public holiday zodat iedereen de kans had om te gaan stemmen. Weer alles dicht…. En op de dag van de verkiezingen zelf was er helemaal geen verkeer. Iedereen ging te voet naar het stemlokaal.

De voorlopige uitslagen van de verkiezingen zijn nu binnen: de tree party en de sun party hebben gewonnen. Ze zijn ongeveer even groot geworden. Deze congres partij (de tree party) en communistische partij (sun party) bestaan al langere tijd. De maoïsten hebben verloren, ze dachten een absolute meerderheid van de stemmen binnen te halen maar hebben slechts een paar procent. De mensen die ik spreek over de uitslag zijn er blij mee. De maoïsten hebben hun kans gehad, zeggen ze, en hebben het verprutst. Nu mogen de oude politieke partijen laten zien dat ze echt opkomen voor de mensen van Nepal, dat ze niet alleen hun eigen belang najagen maar iets positiefs voor het land willen betekenen. De stemming is optimistisch. When i live, i hope.

Het gewone leven is dus weer begonnen. De kinderen zijn weer naar school, waar de staf van de kindertehuizen erg blij mee is. Al die vrije dagen, de kinderen verveelden zich en werden vervelend. En om nou nóg een bijzondere activiteit te organiseren, en nóg een, dat wordt ook saai na een tijdje. Dus hop, naar school en weer gewoon huiswerk maken. Ook de kinderen zijn blij, ze willen graag leren.

De kinderen van Maitri Griha kwamen de poort binnen rennen op hun eerste dag na alle holidays. Ze knuffelden elkaar en de staf en speelden alsof hun leven er van af hing. In zekere zin is dat zo. Thuis kunnen ze vaak weinig doen, ze hebben er weinig of geen speelgoed en zitten vaak maar wat te zitten. De kwaliteit van hun leven is zoveel groter omdat ze naar Maitri Griha kunnen, waar ze door de staf liefdevol worden opgevangen en waar ze zichzelf kunnen zijn. Het maakt me blij als ik ze zie rennen en springen. En daar doe ik het dus allemaal voor!

Degenen die hier aan mee willen werken kunnen contact met me opnemen via marcelinterhorst@hotmail.com
We kunnen altijd nieuwe donateurs gebruiken!