korte update vanuit mijn nieuwe Nepalese huis

vanuit mijn kamer in het nieuwe valley guesthouse kijk ik op Ramhiti square. Nou ja square, er komen een paar straten bij elkaar. Het is een vrij drukke kruiusing, er komen veel schoolbussen langs en er lopen, fietsen en bussen mensen naar en van hun werk. Ook veel motoren natuurlijk, er zijn er een ongeveer half miljoen ik KTM is mij verteld en die moeten ergens rijden.
Voor deur zijn 3 fruistalletjes, bij 1 ervan koop ik al jaren mijn fruit voor de kinderen van Maitri Griha. Dat ligt hier vlak bij, naar beneden en dan ben je er na een minuut of 5 wel.
Ik ben er al even geweest, de kinderen en de staf begroeten. Heerlijk om de kids weer te zien, en dat was wederzijds. Angmu, die ik al een jaar niet had gezien, ging voor mijn neus op en neer springen van pure blijdschap.
Dit voorjaar is ze een tijd niet geweest omdat ze in het ziekenhuis lag. Ze had per ongeluk (bij haar ouders thuis) haar hand weten te leggen op de medicatie die ze slikt voor haar epilepsie. Dat is prima medicatie, maar als je in een keer een dosis van een maand inneemt is dat niet zo best voor je gezondheid. Gelukkig is Angmu er helemaal bovenop en is ze weer terug op Maitri Griha.
Het is ook heel fijn om de staf weer te zien. Ze werken hard, in een samenleving die helemaal niks begrijpt van wat voor beperking of afwijkend gedrag dan ook. De kinderen worden raar gevonden, en als je met die rare kiunderen wil werken is dat ook niet helemaal normaal. Vanuit de regering gebeurt er niks, dus de projecten die er zijn voor deze kinderen worden allemaal vanuit het buitenland gefinancierd.
Morgenochtend ga ik naar een van de andere day care centres voor onze doelgroep. Powen gaat daar tegenwoordig naar toe. Hij is een tijdje naar Maitri Griha gekomen, maar hij kan wat meer dan de rest en zat in leeftijd erg aan de bovenkant. Hij heeft er een half jaar erg naar zijn zin gehad en gaat nu naar het SERC. Ik ben bneiwud hoe Powen het daar heeft. Het SERCheeft ook een klein tehuisje, voor ongeveer 12 kinderen, waar ik erg nieuwsgierig naar ben.

Ik ga hier nog een week stevig aan de slag. daarna is het Dasain en is er veel gesloten. Ook Maitri Griha is met deze belangrijkste feestdagen van het jaar dicht. Veel mensen gaan de stad uit, naar hun dorp, op familiebezoek. Ik blijf lekker hier, in elk geval totdat Hans er is. Daarna gaan we op trekking. Waarheen? Geen idee. Dat zien we dan wel weer.