verrassende ontmoetingen

Toen ik thuiskwam van de pedicure, die mijn vieze en beschadigede voetjes eens flink onder handen heeft genomen, was mijn keuken een zootje. Pinda's op de vloer, een bananenschil, een aangevreten sinaasappel, macaroni en theezakjes door de hele keuken... Ik denk een vogel, eens kijken of ie nog binnen is. Niet in de keuken in elk geval, dus ik ga mijn slaapkamer in. ZIT ER EEN AAP IN MIJN VENSTERBANK. Een flinke jongen ook nog. Helaas geen foto, toen hij mij zag ging ie er vandoor.
Ik heb vaker een aap gezien hier in de tuin, en Martine vertelde me dat er pas nog 4 apen in de tuin waren, vlak voor mijn komst of toen ik er net was. Maar een aap in mijn huis, dat had ik toch niet verwacht. Ik doe hier een foto bij van een andere aap, wel hetzelfde soort, maar dan flink wat kleiner. Hans heeft die foto gemaakt bij Swayambu, twee jaar geleden toen ik niet mee was naar Nepal. (voor wie het niet weet: dat is niet zielig. Ik zat met mijn broer en mijn vader in Malawi in Afrika. Dat was erg bijzonder)

De andere verrassende ontmoeting had ik onderweg van de pedicure naar huis. Best knap, want het is 75 meter denk ik. Er kwam een meisje naar me toe rennen. Ik heb haar van de week al een keer eerder gezien, 's avonds op straat. Zevroeg om geld, ze kreeg een preek over naar school gaan. Nu kwam ze weer naar me toe. Ze wilde zalf voor haar ontstoken oog. Er kwamen nog 2 meisjes bij staan, eentje iets jonger, eentje iets ouder zo te zien. Een jaar of 8 á 10, schat ik ze. Ze wezen nog een meisje aan, van een jaar of 14 denk ik, die hoort ook bij hen. Zij zat op een stoepje haar ogen op te maken. Ze slapen met z'n 4en hier on de hoek, tegen een muur van het gusthouse aan, op het weggetje naar de white monastry. Ik heb een tijdje met ze gekletst, mijn verhaal over school herhaald, en gezegd dat ze een shelter moeten zoeken. En goed op elkaar moeten passen. De oudste van het drietal spreekt een heel klein beetje engels, maar of ze mijn verhaal begrepen... Geen idee. Ik ga zo aan Kalpana vragen of zij tips heeft, want ik vind het maar niks die 4 meiden zo op straat. Ik kreeg bijna de neiging om ze mee te nemen, maar ik kan niet voor ze zorgen natuurlijk. En het is illegaal voor een buitenlander om kinderen mee te nemen naar je hotelkamer, een wet die bedoeld is om kinderprostitutie tegen te gaan. Ik weet dat Marinka home maar 1 plekje heeft, en dat is voor een jongetje ook nog. Maar misschien heeft Shangri La wel plek.

Dat waren de avonturen van vandaag. Ik ben benieuwd wat ik morgen tegen ga komen.

Veel liefs Marcelin.

ps foto's uploaden lukt even niet, dus dat houden jullie tegoed.
nog een ps: het kon niet op vandaag. Vanavond op de terugweg uit Thamel reed een bus tegen onze (=van mij en Sanne, medevrijwilliger) taxi aan. Ook een verrassende ontmoeting. Het ging niet hard maar hard genoeg om schade aan de taxi te veroorzaken. Dus de chauffeur stapt uit en er begint een goed gesprek. Na een minuut of 10 stappen wij ook uit, geen zin meer om te wachten op een ruzie die we niet kunnen verstaan. We betalen (het leek er op dat onze chauffeur er niks aan kon doen) em lopen in de stromende regen richting huis. Na zo'n 400 meter horen we getoeter, en kijken niet om. Maar het is onze taxi, hij heef tgeld gekregen en brengt ons alsnog naar Boudha. Voortaan wilk ik dus graag mee met een rode taxi met een sticker met high speed op de zijkant en een flinke deuk in het rechterportier.