hedonisme en politiek

Hallo allemaal,

Ik heb er alweer een werkweek opzitten, en ben aan mijn vrije dagen begonnen. Ik wil nog wel even naar mijn vrijwilligershandboek kijken de komende dagen, maar dat kan wel tussendoor. Ik ga niet weg, ik blijf in Kathmandu en ga daar leuke dingen doen. Een massage krijgen, misschien wel zwemmen bij Norling Resort (dat ligt hier een drie kwartier lopen vandaan, tegen de golfbaan van Gokarna aan) of bij het Hyatt hotel (dat ligt tien minuten lopen de andere kant op). Ik doe dan wel een gewoon, Nederlands badpak aan, en geen Nepalees: dus zonder rokje en broekje tot de knie.
Allemaal erg luxe en decadente dingen, en ik voel me daaar een tikje ongemakkelijk bij. Ik ben niet zo heel hedonistisch ingesteld, al heb ik een hoop bijgeleerd de laatste jaren, maar hier in Nepal vind ik het ingewikkeld om mezelf te verwennen. Vooral omdat er zoveel armoede is en de problemen van het land zo enorm zijn. Aan de andere kant, als de ex-koning nou zijn energierekening betaalt, dan is Nepal gelijk weer 330.000 euro rijker. Daar kan je hier leuke dingen mee doen. Maar Gyanendra, de ex-koning heeft gevraagd om kwijtschelding van deze en andere schulden, ik geloof omdat ie heel zielig en armlastig is. Ja, en hoe moet je dan een riante villa onderhouden, zeker als je ook al niet bij je buitenlandse bankrekeningen kan?

De huidige politici worden volgens mij gezien als iets minder corrupt dan Gyanendra, hoewel daar nog wel wat twijfel over bestaat. Het vertrouwen in de politiek is hier beschamend laag, ik heb echt nog niemand gesproken die ook maar enige hoop heeft dat poltici iets zullen doen voor hun land. Ze zijn druk bezig om een grondwet te schrijven, maar ook dat proces gaat heel moelijk worden omdat partijpolitiek hier belangrijker is dan iets voor elkaar krijgen. Dus als meneer X van partij Y iets voorstelt, is meneer Z van partij A het er in ieder geval niet mee eens. Het is immers door een andere partij voorgesteld. En als je dan 21 partijen hebt ronlopen, ja dan wordt het lastig om een meederheid te krijgen. Het vredesproces zit in het slop, de wegen gaan steeds verder achteruit, er zijn steeds vaker powercuts (hoewel het nu, in de zomer wel meevalt. Hier in Boudha gaat elke dag om een uur of 7 de elektriciteit er af, en om een uur of 10 er weer op)In het westen van het land gaan mensen dood aan diarree, en geen politicus die zorgt voor sanitaire voorzieningen. Sterker nog, de minister van Health was op bezoek in Duitsland en vond dat veel belangrijker dan een diarree uitbraak in zijn eigen land. De kosten van het levensonderhoud worden steeds hoger, waardoor veel mensen in de problemen raken. De maoisten vinden dat de regering niks doet (zelf zijn ze uit de regering gestapt nadat ze een jaar niks gedaan hebben) en dreigen met Bhanda's, oftewel stakingen. De gewone man is die stakingen meer dan zat, je kan nergens komen, je mag je winkel niet opendoen. Degene die wel werkt loopt het risico dat zijn zaak in de fik wordt gestoken, en dan ben je gesjocht. Studenten missen inmiddels tientallen studiedagen per jaar door de Bhanda's en het opleidingsnivo is al niet zo heel hoog hier. Ze willen leren maar krijgen de kans niet. de kranten staan dan ook vol met advertenties voor studeren in het buitenland, inmiddels studeren er Nepalezen in Australie, engeland, de VS, Duitsland, Korea, Japen, Duitsland,etc. En dan heb ik het nog niet eens over de keiharde armoede, mensen die creperen op straat omdat ze geen eten kunnen kopen, kinderen die op een stuk karton slapen omdat hun ouders niet meer voor ze kunnen zorgen, gehandicaopten die al helemaal bijna geen middelen van bestaan hebben. Grote problemen en geen oplossingen.

Mijn informatie haal ik uit de krant en uit gesprekken, met taxichauffeurs, met collega's, met voorbijgangers. Niet iedereen is even mededeelzaam, maar veel mensen zijn zeer openhartig. En zijn het heel erg zat. Veel mensen werken hard om een bestaan uit de grond te trekken en zien alle problemen en weten niet wat ze moeten doen. Ik ook niet trouwens. Behalve dan toch maar gaan zwemmen. En een massage nemen. Pomp ik in ieder geval nog wat geld in deze noodlijdende economie. Of mag dat toch niet?

De volgende keer nog zo'n leuk onderwerp: geld.

Even voor de duidelijkheid: Nepal is een fantastisch land. Hteh eeft een rijke historie, geweldige mensen en een prachtige natuur. Maar het is ook een land met hele grote problemen en een onzekere toekomst.

Veel liefs, en jullie horen nog wel waar ik mijn geld aan uit heb gegeven...

Marcelin