de komende en gaande mens

Voor mij komt de reis naar Nepal steeds dichterbij, voor anderen zit hun reis er alweer op. Vorige week heb ik Ocky en Dick en Hanny ontmoet. Zij zijn alledrie enkele maanden in Nepal geweest. Ocky heeft daar gewerkt in 'haar' orthopedisch ziekenhuis (dat doet ze al 10 jaar een aantal maanden per jaar). Dick en Hanny hebben in Maitri Griha gewerkt. Ze hebben schoongemaakt, de boel geverfd, en allerlei andere nuttige dingen gedaan. Ik heb veel tips gekregen, verhalen over de de jongens gehoord. Door hun verhalen is Maitri Griha meer gaan leven voor mij. Ik krijg er steeds meer zin in! Ocky had ook het adres van een SOS kinderdorp bij zich. Daar worden ongeveer 40 kinderen opgevangen. Een aantal van hen is autistisch, maar de kennis over autisme is in Nepal nog zeer beperkt. De vraag was of ik een keer met de directrice van dit kinderdorp in gesprek wil gaan. Gelukkig heb ik pas een cursus autisme gedaan op mijn werk, dus mijn kennis is weer verfrist.

Bij vlagen krijg ik de zenuwen: wat staat me te wachten?
Gelukkig hoef ik me niet meer druk te maken over de vraag waar ik zal wonen: ik heb een appartement in de Valley Guest House, bij Martine en Lobsang. Een prachtig guest house met leuke mensen, op een mooie plek vlak bij de stoepa van Boudnath. Hans en ik zijn er vorig jaar een paar dagen geweest en willen in Kathmandu nergens anders meer heen. Ik ben heel blij met dit plekje, en ben er van overtuigd dat ik het naar mijn zin zal hebben.

Hans en ik hebben gelijk ook maar een trekking geboekt, bij Sherpaland. (ook van Martine en Lobsang) We gaan een rondje om de Mansalu lopen, een berg van ruim 8000 meter. Maar eerst een maand of 3 aan het werk bij Maitri Griha. En dat begint al over 50 dagen.