werken is leuk, vrije dagen ook

Vandaag heb ik een vrije dag na de eerste drie dagen werken. Ik ben er heel blij mee omdat ik nog erg moe ben en nog niet helemaal gewend aan Nepal: het ritme, de warmte, de geluiden en de muggen.
Wel ben ik gelukkig. Ik heb de goede beslissing genomen hierheen te gaan. Tuurlijk mis ik Hans, maar hij komt over 66 dagen hierheen dus dat komt ook wel goed. Overigens komen Ria en Geeske, vrienden van ons, op dezelfde dag aan.

Het is ook een goede beslissing omdat ik volgens mij wel iets kan betekenen voor Maitri Griha (ik zal binnenkort eens vragen wat die naam betekent, want ik heb geen idee)Ik heb vanaf vrijdag al 3 dagen gewerkt en heb al een beetje een beeld avn de jongens. Het zijn er 8, waarvan er 7 wonen in het tehuis en eentje alleen overdag komt. Omdat de oudste jongen overdag elders naar sign-class (gebarentaal) gaat en naar een Thanka- schilderschool, zijn er ook overdag 7 kinderen aanwezig.
De jongens gaan overdag naar class, op de tweede verdieping van het gebouw. Daar is een klaslokaaltje en een fysiotherapie ruimte. Tussendoor eten ze in de dining beneden. daar zijn ook de keuken en de twee slaapzaaltjes. Met een eigen kast met kleding voor elk kind.

Ik heb inmiddels ook afspraken gemaakt over mijn werktijden: ik ben op maandag en dinsdag vrij, kom woensdag tot en met vrijdag van 7.00 tot 15.00 uur, op zaterdag werk ik op verschillende tijden in overleg, en op zondag ook weer van 7.00 tot 15.00 uur. Zaterdag is hier het weekend, de onderwijzeressen komen dan niet en volgens mij is ook de didi die schoonmaakt vrij. Pema en Ureken, de oprichters van het project willen graag dat de vrijwilligers dan wel komen. Logisch. Ook op woensdag, als Chegu vrij is, willen ze graag dat ik er ben. Chegu woont in het tehuis en doet het grootste deel van de dagelijkse verzorging van de kinderen, en hij kookt meestal.
De morning class ging best goed zoindag, Radha, de nieuwe juf is lief voor de kinderen en goed gehumeurd. We blijken ook zonder taal best goed met elkaar overweg te kunnen.

De jongens zijn geweldig. Wat een leuk stel. En ze zijn goed af in Maitri Griha. Ze wonen in een mooi huis, krijgen goed te eten en te drinken. Ook hebben ze voldoende kleding en is er speelgoed. Ze krijgen ondewijs, hoewel dat niet altijd goed aansluit bij hun mogelijkheden. Toch geeft het hen de kans zich te ontwikkelen. Omdat hun ouders betrokken worden bij het tehuis hebben ze ook die link nog. Heel veel kinderen in Nepal hebben het veel slechter. De jongens zijn over het algemeen vrolijk en ze zien er gezond uit. Een jongetje heeft wellicht ADHD, sinds gisteren heeft hij ook medicatie hiervoor. Even afwacht of het aanslaat. Dat zou wel fijn zijn voor hem, want hij is echt een ongeleid projectiel.
Een ander jongetje is overduidelijk autistisch, en zou denk ik wel wat specifieke begeleiding kunnen gebruiken. Eens kijken we dat kunnen vormgeven, net als de begeleiding van het dover jochie dat overdag komt. Hij komt lachend de tuin inrennen 's ochtends, dat is zo mooi om te zien. Ook voor zijn moeder trouwens, ze is blij dat hij zo gelukkig is op Maitri Griha. Nou ja zo heeft elk kind wel wat, en mijn opdracht is om dat uit te zoeken. En om op papier te zetten wat vrijwlligers moeten weten, en wat hun taken kunnen zijn. Beleid, zeg mnaar. Erg leuk dus, om met al die verschillende dingen bezig te zijn.

Vandaag ben ik dus vrij, en morgen ook nog. Ik ga uitrusten, want het is best pittig om zo vanuit het flexwerken in Nederland hop naar Nepal te gaan en hier weer aan het werk. Ik heb wat geshopt in Thamel, een paraplu gekocht, en ik heb mijn nieuwe bankpas uitgeprobeerd. Gelukkig deed ie het bij de derde automaat, terwijl ik er al niet meer in geloofde. Mooi zo.

Ik zal nog even wat foto's hierbij zetten. Ik probeer het bij te houden, maar mijn internet aansluiting doet het niet altijd even goed. Maar ja, ik ben alk heel blij dat ik hier thuis een aansluiting heb.

Veel liefs voor jullie allemaal, ik vind het heel fijn dat zoveel mensen me volgen.
Marcelin