volop in de voorbereiding, maar nog even wachten

Toch raar, dat ik als ik op reis ben elke week een verslag over mijn leven schrijf, en dat ik als in Nederland ben niks van me laat horen. Alsof ik hier in NL niks meemaak. Mijn leven in NL voldoet denk ik wat meer aan de norm, iedereen weet wel hoe dat gaat of denkt het te weten. Mijn leven in Nepal lijkt exotischer, ánders, het is zo een ver en vreemd land.
Maar zo exotisch is dat leven niet. Ik ga naar mijn tweede thuis om mijn vrienden op te zoeken. Ik ga aan het werk, op Maitri Griha. Lekker spelen met de kinderen natuurlijk, maar vooral met de manager kijken naar de financiën, lopende gang van zaken en de toekomst. En voor het schoolfonds zal ik bij de jaarlijkse bijeenkomst aan het einde van het jaar zijn ,waarbij de kinderen die een beurs ontvangen bij elkaar komen. Ik ga naar het Orthopedisch ziekenhuis om de juf op te zoeken die daar werkt. Ik ga elke week naar yoga, ik hoop zelfs 2 keer per week. Ik doe mijn boodschappen, zorg voor mijn eten, fiets naar mijn werk. Allemaal heel gewoon.

Het decor is natuurlijk wel een tikje anders. Als ik moe ben en afleiding wil ga ik hier thuis tv kijken of kruip ik achter de laptop. Daar thuis ga ik rondjes lopen om de stoepa, overdag in elk geval. Ik ga vroeg naar bed want er is ’s avonds toch niks te beleven. Ik sta vroeg op en loop mijn rondjes weer. Tussen de Tibetaans boeddhistische monniken en nonnen, de jonge mannen en vrouwen die deels traditioneel gekleed gaan en deels in korte-broek-met-hempje lopen. Langs de Tamang-tempel. Langs de grote klok, die een vaste ontmoetingsplek is voor veel mensen. Langs de vele restaurantjes. Het verschil met Nederland is vooral dat wij hier meer binnen gericht zijn. We zitten in onze huizen, kijken ieder naar ons eigen schermpje, eventueel met een 2de scherm erbij. In Nepal leven mensen meer op straat. Dat is ook wel zo prettig als je met 4 volwassenen en 3 kinderen in een kamer van 6 bij 3 woont. Of nog kleiner. Of in een hut zonder raam. En ook dat is een verschil. De armoede is zichtbaarder en veel ernstiger dan in Nederland. Vinden we in Nederland al dat de toekomst er somber uitziet, in Nepal is de toekomst volstrekt onzeker en daar kunnen mensen nou eenmaal niet zo goed tegen, tegen onzekerheid.

Ik ben heel benieuwd hoe ik Nepal aan zal treffen. Hoe de Nepali kijken naar hun land en hoe ze hun toekomst zien. En zoals altijd, zal ik jullie op de hoogte houden van mijn belevenissen.